INSTRUKCJA ZWIEDZANIA LUWRU
ZWIEDZANIE MUZEUM LUWR (TRASA GŁÓWNA)
W Luwrze mamy 3 skrzydła i każde z nich nosi imię innej osobistości : skrzydło Sully (premier rządów Henryka IV), Denon (pierwszy dyrektor Luwru w czasach Napoleona I) i Richelieu, kardynała, który był wielkim kolekcjonerem sztuki i wielbicielem Leonarda da Vinci.
Wbrew opiniom nie jest największym muzeum na świecie. Największe muzeum to British Muzeum, któreposiada 5 milionów eksponatów, a Luwr ma ich niecałe 500 tysięcy. Niemniej jednak, jeśli chcielibyśmy się zatrzymać przed każdym z nich to trzeba byłoby spędzić w Luwrze cały miesiąc. Na część muzealną składa się 12 km korytarzy, a ekspozycja wystawiona jest w 402 salach. Jest najczęściej odwiedzanym muzeum na świecie; 12 milionów zwiedzających rocznie ze względu na trzy „gwiazdy” : Wenus z Milo, Nike z Samotraki i Mona Lisę.
Najlepiej rozpocząć wizytę od skrzydła Sully i skoncentrować się na kolekcji rzeźby greckiej oraz malarstwie włoskim. Są to najważniejsze kolekcje Luwru. Wjeżdżamy ruchomymi schodami w skrzydle Sully i kierujemy się na wprost, dochodzimy do pozostałości Luwru średniowiecznego -odkrytych podczas budowy szklanej piramidy. Pochodzą z czasów, kiedy Luwr był pałacem królewskim i siedzibą dworu francuskiego. Przemieszczając się wzdłuż średniowiecznych murów po prawej stronie zobaczymy ekran multimedialny pokazujący Luwr z tego okresu. Należy zwrócić uwagę na rysunek. Jest to miniatura z najpiękniejszej książki europejskiego średniowiecza „Godzinki
księcia du Berry”, która dokładnie ukazuje Luwr z XV wieku.
Kontynuując trasę dochodzimy do Sfinksa, który otwiera kolekcje starożytnego Egiptu. Jest to najlepiej zachowany sfinks średniej wielkości z różowego marmuru należącego do rzadkości. Pochodzi z około 2500 roku p.n.e.
Dla chętnych, którzy chcą odwiedzić kolekcję egipską: trzeba wspiąć się schodami na lewo. Natomiast najlepiej od Sfinksa wspiąć się schodami z prawej strony i rozpocząć od kolekcji starożytnej Grecji, kolebki cywilizacji europejskiej. Na szczycie schodów skręcamy lekko w lewo i stajemy twarzą w twarz z Ateną. Znajdujemy się w sali gdzie większość rzeźb pochodzi z epoki klasycznej( V, IV, III wiek p.n.e). Posagi są statyczne, jedna stopa lekko oderwana od podłoża, twarze nie wyrażające uczuć tylko idealne piękno. W tej sali należy zwrócić uwagę na przystojnych marmurowych mężczyzn odzwierciedlających kryteria idealnej męskiej budowy: wąskie biodra, płaski brzuch, szerokie ramiona. Na szczególną uwagę zasługuje Ares w stroju olimpijczyka. Za Aresem po prawej stronie zobaczymy pierwszą obnażoną kobietę w historii sztuki będzie to Wenus z wyspy Knid z IV w.p.n.e Teraz dochodzimy do Wenus z Milo, ucieleśnienie kobiecej doskonałości niezwykłe dzieło datowane na 120 rok p.n.e. Grecki oryginał odnaleziony na wyspie Milo w 1820 roku został zakupiony przez Francuzów do kolekcji królewskiej.
Od Wenus skręcamy na prawo do przepięknej sali kariatyd. Jest to najstarsza zachowana sala w Luwrze, z XVI wieku, ozdobiona płaskorzeźbami i kariatydami unoszącymi trybunę autorstwa najsłynniejszego francuskiego rzeźbiarza Jean Goujon. Tu znajdują się rzeźby greckie z epoki hellenistycznej (I i II wiek p.n.e. ). Zaraz po prawej stronie zapoznamy się z Hermafrodytą. Postać w pozycji leżącej, łącząca w każdym calu ciała cechy kobiece i cechy męskie. Po lewej stronie zobaczymy wisząca postać Marsjasza, żywcem obdzieranego ze skóry. Na jego twarzy po raz pierwszy pojawiają się uczucia, tutaj: cierpienie. W centrum sali znajduje się postać biegnącej Diany łowczyni, która jest pierwsza rzeźbą antyczną we Francji, została podarowana w XVI wieku przez papieża dla króla Henryka II. W XVII wieku zdobiła ogrody w Wersalu i jest to najczęściej kopiowana rzeźba w XVII i XVIII wieku. Są to rzeźby z epoki hellenistycznej, postacie są w ruchu , charakterystyczne małe głowy, a na twarzach często pojawiają się emocje. Teraz zawracamy w kierunku Wenus z Milo i wychodząc z sali kierujemy się na prawo. Zaraz po lewej stronie za rogiem zobaczymy płaskorzeźbę- fragment fryzu z Partenonu Ateńskiego dzieło najsłynniejszego greckiego rzeźbiarza Fidiasza z V wieku p.n.e. Przedstawia orszak ergastynek.
Kierujemy się w stronę schodów i na ich szczycie powita nas z rozpostartymi skrzydłami Nike z Samotraki z 190 roku p.n.e. Odnaleziona na wyspie Samotraka w 1863 roku w tysiącu kawałków, sprowadzona do Francji i złożona w całość. Jedno z jej skrzydeł stało się źródłem inspiracji dla logo firmy Nike. Od posągu kierujemy się na lewo i wchodzimy do okrągłego salonu, z którego po prawej stronie wchodzimy do najpiękniejszej sali w Luwrze, Galerii Apollona. To dawna sala balowa, w której znajdują się precjoza królewskie i wspaniała kolekcja naczyń należąca do Ludwików XIV i XV. Na szczególną uwagę zasługuje polski orzeł należący do żony Jana Kazimierza, a także klejnoty : szafiry i brylanty należące do ostatniej królowej Francuzów Marii Amelii, i jedyna korona, która przetrwała w stanie pierwotnym, a należała do ostatniej koronowanej głowy Francji, cesarzowej Eugenii.
Na końcu galerii kierujemy się na prawo i wchodzimy do salonu kwadratowego, gdzie znajdują się dzieła włoskich malarzy, ojców współczesnego malarstwa. Zaraz po lewej stronie zobaczymy obraz piętnastowiecznego Fra Angelico (ojca perspektywy) Koronacja Matki Bożej. Należy zwrócić uwagę na głębię obrazu podkreśloną fantastycznie rozrysowanymi kaflami podłogowymi. Po prawej stronie zaś zobaczymy dzieło Giotto Św. Franciszek z Asyżu otrzymujący stygmaty od Jezusa Chrystusa pod postacią cherubina. Giotto jest uważany za ojca pejzażu, po raz pierwszy pojawia się zadrzewione wzgórze. Również po prawej stronie podziwiamy pierwszy obraz bitewny, Bitwa pod SanReno, dzieło Paula Uccella. Zwróćcie także uwagę na dzieła Botticellego. Najważniejsze to Matka Boża, Jan Chrzciciel i dzieciątko Jezus.
Opuszczamy salon kwadratowy i wchodzimy do długiej galerii. Trzymamy się lewej strony i odnajdziemy dzieła Leonardo da Vinci. Luwr posiada 5 dzieł tego wyjątkowego artysty, co stanowi największą kolekcję na świecie skupioną w jednym muzeum. Są to Jan Chrzciciel, Matka Boża w grocie, Piękna Ferronière i Św. Anna z Matką Bożą i dzieciątkiem Jezus. Należy zwrócić uwagę na charakterystyczny dla Leonardo rozmyty, mglisty pejzaż. Taki efekt osiągnął stosując specyficzną technikę sfumato polegającą na nakładaniu coraz to cieńszych warstw farby. W połowie galerii skręcamy na prawo i znajdujemy się w sali Mona Lisy. Najsłynniejsze dzieło Leonardo namalowane w latach 1503-06, zakupione przez Franciszka I, na którego zaproszenie Leonardo przybył do Francji i spędził tu ostatnie trzy lata życia. Mona Lisa to najprawdopodobniej nigdy nie odebrany przez zamawiającego portret młodej żony kupca handlującego suknem, pana Giocondo. Stając w kolejce do tego dzieła odwracamy się i kontemplujemy największy obraz w Luwrze, dzieło Paola Veronesa Wesele w Kanie Galilejskiej, 70 m². Należy zwrócić uwagę na charakterystyczny kolor zielony, tzw. zielony Veronese, który powstał w wyniku zmieszania barwnika z cyjankiem.
Opuszczamy salę Mona Lisy i kierujemy się do sali na prawo, gdzie po lewej stronie znajduje się największy obraz w kolekcji francuskiej Koronacja Napoleona, dzieło ulubionego artysty cesarza, Davida. Teraz musimy zawrócić do sali na wprost, gdzie będziemy podziwiać największe dzieła malarstwa francuskiego. Francja staje się centrum sztuk pięknych w XIX wieku wraz z pojawieniem się nowego nurtu w sztuce czyli romantyzmu. W tej sali po lewej stronie zobaczymy dzieło Géricault z 1819 roku, Tratwa Meduzy, przedstawiające rozbitków z okrętu Meduza, a także zobaczymy dzieło Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady. Jest to scena z rewolucji lipcowej w 1830 roku. Należy zwrócić uwagę na postać Gawrosza. Wychodzimy z sali i dochodzimy do schodów prowadzących na dół, tam zobaczymy jedyne w Luwrze dwa dzieła Michała Anioła, rzeźby przedstawiające niewolników: Konający i Zrywający więzy. Znajdujemy się w sali, gdzie możemy podziwiać rzeźby włoskie. Podążamy dalej ( niewolnicy w tyle ) i po prawej stronie, mniej więcej w połowie sali, dochodzimy do najbardziej romantycznej rzeźby. To dzieło Canovy z 1793 roku, przedstawiające księżniczkę Psyche, która stara się zatrzymać odlatującego w przestworza Erosa.
Za tą rzeźbą po prawej stronie znajduje się wyjście oznaczone słowem SORTIE. Chętnym i niestrudzonym polecamy poza trasą główną zajrzeć do Apartamentów w stylu Napoleona III oraz sali, w której znajduje się Kodeks Hamurabiego. Aby tam dotrzeć należy zwrócić się z prośbą o wskazanie drogi do pracowników muzeum.
